New York - enkele foto's

FRAPPUCINO!









































































Brooklyn Bridge bij nacht













Op stap op 4 juli













De Central Library










Picnicken met 60.000 mensen












Uitzicht vanaf het Empire State Building

New York, New York

De stad is groot en druk. Alles maakt geluid. Het kraakt, het piept, het schreeuwt, het jankt. Het asfalt drink het zonlicht en ademt een vettige hitte uit die blijft plakken op mijn huid. De winkels dwingen me om te kopen, om mooier, leuker, beter te zijn dan ik ben. Wolkenkrabbers kijken minzaam op me neer met hun mijlen hoge ogen. De auto's zijn groot en glanzend, ze kruipen als insecten door de straat, met veel geduld. De gele taxi's bepalen het straatbeeld, maar ik wil niet betalen dus daal af onder de grond om daar in de stinkende hitte te wachten op trein nummer 1, naar huis. De bedelaars vragen me om geld of eten, en vertellen hun verhaal. Er is niemand die voor ze zorgt. Of: bedelen in New York is makkelijk geld verdienen. Of: verslaafd. Of: gek, en geen gekkenhuis die ze wil hebben. Een vrouw zingt prachtig met haar draagbare radio; een man zonder benen speelt gitaar.

Zonder het te weten word ik opgeslokt in een drukte die ik niet ken. De stad is mijn thuis geworden, want ik weet precies waar ik moet zijn, hoe ik daar kom, en wat er te doen is. Ik merk dat ik net zo hard over straat ren als de mannen met hun aktetassen, het enige verschil is dat ik geen nikes draag onder mijn kleren.

Mijn baas is Guy Jakobson, de meest interessante man die ik ooit heb ontmoet. Hij heeft zowel Priority Films als the Red Light Children Campaign opgezet. Voor deze campagne werk is, om bekendheid te geven aan het concept ' Child Trafficking '. Dit is kinderprostitutie, iets wat niet slechts in Thailand of Brazilie voorkomt maar net zo hard in Amerika, en Nederland. Guy vertelt dat het jongste meisje dat hij ooit in een bordeel heeft gevonden drie dagen oud was en dit bordeel stond midden in Manhattan. De verhalen zijn schokkend, het onderwerp is uitdagend, maar het werk is saai. Ondertussen leer ik ook Spaans, voor straks, als ik naar Zuid Amerika vertrek.

Mijn favoriete plek is Central Park, het is een baken van rust in de stad. Hoewel ik in de afgelopen vijf weken nog geen stilte heb gehoord vind ik hier iets wat er dicht bij komt.

Iedereen praat met elkaar. De mensen zijn geinteresseerd, maar tot bepaalde hoogte. Het gaat niet diep. Van de Amerikanen die ik vanaf het begin ken is er maar eentje die zichzelf echt laat zien. De rest blijft op de oppervlakte, dat is genoeg voor hen, lijkt het.

's Avonds maak ik een wandeling naar de Hudson River, met Ben and Jerry's in mijn hand. Of ik ga naar een gratis film in Bryant Park. Of naar een concert, een musical, een ballet. Alles wat ik wil doen kan ik doen, behalve slapen, dat gaat niet. De tijd is snel gegaan, ik ga nu al weer verder, naar Canada. Laat ik die Maplesyrup maar eens proberen.