Veranderingen

April is wakker geworden uit de slaperige winter; overal knoppen, groene blaadjes, bloemen, en een zon die het eventjes in zijn bol heeft gekregen. Avonden worden lichter, de eerste lammetjes staan te bibberen in de wei, er wordt al gras gemaaid. Het is alsof ik ontwaak in een nieuwe wereld. De dofheid van ziek zijn hangt nog in mijn buik maar mijn hoofd denkt heel af en toe weer lente.

Plannen zijn veranderd. Door de lange dagen niets durfde ik eindelijk te beslissen om te proberen er voor te gaan. Voor mijn droom. Het viel allemaal samen, het oude dagboek dat ik vond waarin uitgebreid beschreven stond dat ik het toneel op wilde. De gesprekken, met mensen onderweg, die telkens weer neerkwamen op dat ik iets wil maken, creeren, het liefst in het theater. Een toneelstuk dat ik zag. De telkens terugkerende vragen over waarom ik niet gewoon schrijver zou worden.

Opeens bleek de HKU een open dag te hebben, eentje waar ik me zo thuis voelde dat ik besloot dat het nu de tijd zou zijn om auditie te doen. De eerste ronde was vrijdag, het was een lange dag, en aan het einde las ik dat ik door was naar ronde twee, zaterdag. Weer een lange, geweldige dag. En nu wachten op een brief.

De tijd blijft kruipen. De dokter zegt dat ik geduld moet hebben. Een etterend gevoel van nutteloosheid is in de plaats van de zorgeloosheid gekomen en ik moet telkens weer oppassen niet te verdwalen in de zwaarte die niet alles kunnen met zich meebrengt. Het licht helpt. En binnen drie weken komt er, hoe dan ook, verlossende post.